Etli terimi, Latince'de meyve suyu anlamına gelen sucus kelimesinden gelir. Bu isim, dokularında su depolayan bitkileri tanımlamak için kullanılır. Kaktüsler en popüler saksı sulu meyveler olarak kabul edilir.
Bu iddiasız bitkiler için ilham arıyorsanız, diğer sulu meyvelerin bilmeye değer olduğunu kontrol edin .
Saksı ve diğer sulu meyveler
Sulu meyveler arasındaki fark nedir?
Etli bitki fenomeni, anjiyospermlerle ilişkilidir. Sulu meyveler, içinde suyun biriktiği oldukça gelişmiş dokularla karakterize edilen türler ve çeşitlerdir. Etli gövdeli, yapraklı ve köklü bitki türleri bu kategoriye girer. Genellikle çok az mekanik dokuya ve düşük ozmotik basınca sahiptirler. Çok az sayıda stoma ve sitoplazma ve hücre sapı ile suyu güçlü bir şekilde bağlama yeteneği nedeniyle, bunlar ayrıca ihmal edilebilir buharlaşma ile karakterize edilirler. Büyük bir sulu meyveler grubu, uzun saplara yerleştirilmiş çiçek salkımlarında toplanmış çiçeklere sahiptir.
Evde yetiştirilebilecek en az sayıda sulu meyve türü kök sulu meyvelerdir. Bu bitkiler suyu etli, soğanlı, kalınlaşmış köklerde depolar. Doğada, kök sulu meyveler, bozkır ve çöl bitkileri arasında yaygındır. Çoğu botanik bahçelerinde ve palmiye evlerinde hayranlıkla izlenebilir ve sadece birkaçı dairede büyür. Bunlar, örneğin seropegia saksı sulu meyveleri ve popüler sardunyaları içerir.
Etli kök, kanatlı yam olarak da bilinen kanatlı yamdır. Ağırlığı on sekiz kilograma kadar çıkabilen dev bir yumru şeklinde kökü olan dayanıklı bir tırmanma bitkisidir. Yam yaprakları kalp şeklindedir. Kanatlı yam muhtemelen Himalayalardan geliyor. Hindistan, Polinezya, Antiller, Guyana, Madagaskar ve Filipinler'de de yetişir. Bu bitkinin yumrularının çok fazla nişasta içermesi nedeniyle yam, patatese benzer şekilde kullanılır. Yetiştiricilikte başka türler ve çeşitler de vardır, örneğin yam, soğan, üçlü yam, havai yam, vb.
Pencere kenarında saksı yaprağı sulu meyveler
Yaprak sulu meyveler, yapraklarda güçlü bir şekilde gelişmiş su dokularına sahiptir. Uzun süreli kuraklıklara maruz kaldıklarında kurumaları sonucunda en eski yapraklarını kaybederler, ancak su daha sonra genç elementlere aktarılır. Bu değişim sayesinde bitkiler tamamen kurumaz. Dahası, yaprak sulu meyveler, kalın bir örtü dokusu tabakası sayesinde buharlaşmayı en aza indirebilir. Yaprak sulu meyveler öncelikle agavlar ve aloeler arasında bulunur. Enlemimizde sedum ve sürü en ünlüsüdür. Kök sistemleri toprak yüzeyinin hemen altına uzanır, bu nedenle yere düşen az miktarda suyu bile kullanabilirler.
Yaprak sulu meyveler, oldukça popüler iç mekan çiçekleri olan haworje'yi (havorsia) içerir. Bu grubun karakteristik özelliği, büyük ölçüde toprağa gizlenmiş bir bitki olan hawothia truncata'dır. Haworthia truncata'nın diğer türlere göre daha ağır bir toprağa ihtiyacı vardır ve kapalı, güneşli bir pencereye yerleştirilmelidir. Aynı zamanda hafif nemli bir alt tabaka gerektirir. Hareketsiz dönem, yani nisandan eylül ayına kadar, havoria için toprak daha kuru ve oda sıcaklığı daha düşük olmalıdır. Bitkiler daha sonra döllenmez. Hawortia truncata, kök veya tohumların emicilerini bölerek çoğalır. Çizgili havorsa da çok zarif bir etlidir. Çizgili haworsia, karakteristik çizgileri ile göze çarpar. Haworsje Afrika'dan gelir ve iklimimizde saksı çiçekleri olarak yetiştirilirler.Açık yeşil yapraklı haworthia cooperi çok özel bir türdür. Haworthia cooperi, şeffaf camdan yapılmış gibi görünüyor.
Kaktüsler ve sulu meyveler için önerilir
Popüler zamiokulkas, yaprak sulu meyveleri olarak da popülerdir. Bu çiçek Tanzanya ve Zanzibar'a özgüdür ve resim ailesine aittir. Etli, çok parlak yapraklı uzun yaprak saplarının yeraltı köksapından büyümesi ile karakterizedir. Ev koşullarında, zamiokulkas çok çekici olmayan çiçeklerle çok nadiren çiçek açacaktır. Bu bitki büyük miktarlarda dağınık ışık ve sıcaklığı sever. Zamiokulkasa'yı orta derecede sularız. Bu çiçeği naklederken bölerek çoğaltmak en kolayıdır. Genç bitkileri her yıl yeniden dikerken, yaşlı bitkileri daha az sıklıkta ekiyoruz.
Saksı sapı (sürgün) sulu meyveler
Kök sulu meyveler, aynı zamanda sürgün sulu meyveleri olarak da adlandırılırlar, suyu çekirdek veya kabukta bulunan dokularda depolar. Nemin biriktiği yerde, dokular etli hale gelir ve gövdeler genellikle yüzeyde nervürlü silindirik veya küresel şekillere dönüşür. Baobablar gibi bazı ağaçlar da kök sulu meyvelere dahil edilir. Etli ağaçların genellikle yeşil kabuğu vardır. Aslında dış tarafı çok ince bir mantar tabakasıyla kaplanmış bir asimilasyon dokusudur. Yeşil kabuklu ağaçlarda, ıslak mevsimlerde yapraklar kısa bir süre ortaya çıkar ve kabuk, büyük miktarda nemi emmelerine yardımcı olur. Kök sulu meyveler çok çeşitli biçimlerde gelir. Küresel, sütunlu, düzleştirilmiş, parçalanmış, siğillerle kaplı vb.
Sap sulu meyveleri ayrıca barbados veya barbados aloe olarak da bilinen ortak aloe içerir . Doğada uzun ömürlüdür, yüksekliği yarım metreye kadar büyür, bazen tabanda odunsu olur. Afrika, Güney Asya ve Güney Avrupa'da yetişir. Yetiştiriciliğinin ana merkezi eskiden Barbados adalarıydı. Aloe vera, uzun salkımlarda sarı, asılı çiçeklerle çiçek açar. Kılıç şeklinde, kalın ve etli yapraklara sahiptir, bazen benekli ve tırtıklıdır. Çoğunun kenarları düz veya hafif sivri uçlu olan üç yüzden fazla aloe türü tanımlanmıştır. Ayrıca mermer, benekli ve beyaz tüberkül aloları da vardır. İklimimizde aloe bitkileri saksı çiçekleridir. Bunlar arasında spiral olarak da bilinen büyük yapraklı aloe bulunur. Büyük yapraklı aloe vera bazen bir origami spiraline benziyor.
Şifalı kuşkonmaz da bir sap etlidir. Şifalı kuşkonmaz, bir buçuk metre yüksekliğe kadar büyüyen, beyazımsı veya yeşilimsi-sarımsı çan şeklinde çiçekleri ve kırmızı küresel meyveleri olan çok yıllık bir bitkidir. Ülkemizde güneyde kuru yamaçlarda, çalılıklarda ve kılçıklarda yetişir. Ayrıca bahçelerde yetiştirilir. Pek çok ülkede genç sürgünler tıbbi sebze olarak yenir.
Kaktüsler - yeni başlayanlar için sulu meyveler
Kaktüs çiçeği - özellikleri
Acemi yetiştiriciler için en zarif sulu meyveler kaktüslerdir . Doğanın bu ev bitkileri kuru, kayalık veya kumlu topraklarda büyür ve gün boyunca yüksekten gece alçalmasına kadar büyük sıcaklık dalgalanmalarına maruz kalır. Diğer sulu meyveler gibi kaktüsler de dokularında su biriktirir. Bazen bunlar insanları ve hayvanları çölde ölmekten koruyan muazzam miktarlardır. Örneğin Meksika'da büyüyen dev kaktüsler en çok nemi biriktirir. Bu türler, bitki kütlesinin% 90'ından fazlası olan üç bin litre su biriktirebilir. Bu harika Meksika etli suyu iki yıla kadar kuraklıkta hayatta kalabilir ve% 70'e varan su kaybı yaşamı tehdit etmez.
Saksı kaktüslerinin çok farklı şekilleri vardır: küresel, sütunlu, sütun, bükülmüş. Genellikle bitkileri doğal koşullarda koruyan güçlü dikenli dikenler ile karakterize edilirler. Evrim sırasında yaprakları kayboldu ve dikenlere dönüştü. Bazı türlerin dikenler yerine glochidia adı verilen küçük, kolayca nüfuz eden tüyleri vardır. Çiçeklenme dönemi oldukça kısa olmasına rağmen, birçok kaktüs türü ve çeşidi, bir renk cümbüşü ve çeşitli çiçek şekilleriyle keyif alabilir. Çoğunun, sürgünün tepesinde veya tabanında bulunan tomurcuklardan ayrı ayrı büyüyen çiçekleri vardır.
Kaktüsler ve sulu meyveler için önerilir
Hint incir vajinası olarak da bilinen incir dikenli armutun kendine özgü bir filizi vardır. Bu bitki muhtemelen Meksika'dan geliyor. Genellikle tropikal ve subtropikal ülkelerde ve ayrıca Akdeniz'de yetiştirilir. Doğal koşullarında çok büyür ve rahatsız edici bir ot görevi görür. Geçen yüzyılın üçüncü on yılında, bu Meksikalı etli bitki Avustralya'yı o kadar süpürdü ki, tırtılları dikenli armutla beslenen molika cactoblasis cactorum Arjantin'den ithal edilene kadar değildi.
İncir dikenli armut, birkaç metreye kadar büyüyen bir çalı bitkisidir. Tropikal Amerika'da bu Meksikalı etli ağaç formları oluşturur. Haleli ve seyrek dikenli basık, etli, oval, oval veya eliptik elemanlar ile karakterizedir. Dikensiz çeşitleri de vardır. Kaliforniya'da ilk kez yetiştirilmiş, sığır yemi olarak kullanılıyor. Dikenli armutun büyük çiçekleri ve büyük yenilebilir meyveleri vardır. Dikenli armutun meyvesi dokuz santimetre uzunluğunda ve armut şeklindedir. Sarımsı, beyazımsı veya kırmızımsı dikenli bir meyvedir. Saksı çiçekleri olarak dikenli armutlar hızla büyür ve birkaç yıl sonra üst uzuvları kesilerek yenilenmesi gerekir. Ev koşullarında, dikenli armut leucotricha çeşidi işe yarayacaktır.
Evde kaktüs çiçeği - kaktüs ve etli
Tüm kaktüsler, saplarında su toplayan sulu meyvelerdir. Bununla birlikte, kaktüsler yalnızca Amerika'da bulunurken, diğer sulu meyveler de diğer kıtalarda bulunur. İki tür kaktüs vardır: çöl kaktüsü ve yağmur ormanı kaktüsü.
Kaktüsler çok canlı iç mekan çiçekleridir. Her yıl güzel çiçek açmaları için bazı türlerin kışın aydınlık ve serin bir yerde tutulması, ancak dona karşı korunması gerekir. Ayrıca tüm yıl boyunca sıcak kalabilenler de var. Kış genellikle küçük dikenli kaktüslerde hareketsiz dönemdir. Kaktüsler özellikle minimalist iç mekanlar için ev çiçekleri olarak popülerdir. Düz tek renkli saksılarda en iyi şekilde görünürler. Sözde kaktüs bahçeleri de çok ilginç görünüyor. Alçak bitkiler daha sonra küçük saksılara ekilir ve daha sonra daha büyük bir kaba yerleştirilerek boşluklar kum veya çakıllarla doldurulur.
Kaktüsleri kumlu bir alt tabakaya ekiyoruz. Kuru bir iklime adapte olduklarından, iyi sulama sıkıntısını tolere ederler ve çok az su gerektirirler. Buna karşılık, aşırı sulama onlar için çok zararlıdır ve ölmelerine neden olabilir. Bir tencerede uzun süreli nem, durdurulamayan kök çürümesine neden olur.
Kaktüs çiçeği - türler ve çeşitleri
Kaktüsler, su tasarrufu yapmaları gereken ortama adapte edilmiş, yüzey alanı çok azaltılmış bitkilerdir. Yetiştiriciliğinde farklı kaktüs türleri ve çeşitleri vardır. Klorofil içermeyenler bile var. Dokularının bileşiminde sarı ksantofil veya kırmızı karoten bulunur, bu nedenle bitkiler kırmızı, pembe, sarı, turuncu renklere sahiptir. Bazı türlerin çok süs meyveleri, yani iri ve parlak kırmızı meyveleri vardır.
Daha büyük kaktüsler, diken olarak da bilinen echinocactus grusona (echinocactus grusonii) türlerini içerir. Daha yaşlı örneklerin bir metreden yüksek ve yaklaşık seksen santimetre kalınlığa ulaştığı Meksika'da vahşi bir şekilde büyüyor. Echinocactus grusonii genellikle sadece bir nervürlü ve daha eski örneklerde silindirik bir sürgün oluşturur. Demet halinde katlanmış oldukça uzun sarı dikenleri vardır. Bu Meksika etli bitki genellikle bir tencerede yetiştirilir. Echinocactus grusonii, ilkbaharda tohumlardan çoğalır. Yaz aylarında genç bitkileri oldukça bol sular, yaşlı bitkileri ise orta derecede sularız.
Sürgün etli (kaktüs) aynı zamanda echinocactus veya williams deniz kestanesi olarak da adlandırılan williams ruffe'dir. Dikensiz gri-yeşil küresel bir çekim ile yirmi santimetre yüksekliğe kadar uzun ömürlüdür. Deniz kestanesi çiçeği küçüktür. Rowan williamsa, Kuzey Amerika'da vahşi büyüyor. Bu çiçek, Kızılderililer tarafından ayin törenleri için kullanıldı. Dini törenlerde çiğnenen, sürgünün tepesinden peyotll adı verilen taze veya kurutulmuş dilimler, görüşü tetiklemek için kullanıldı. İçerdikleri alkaloid meskalin bu amaca hizmet etti. Yine meskalin varlığından dolayı çok tehlikeli bir tür de san pedro kaktüsüdür (Aziz Peter). San pedro, Polonya'da Uyuşturucu Bağımlılığıyla Mücadele Yasası tarafından yasaklanmış bir çiçektir.
Saksı sulu meyveler - yetiştirme koşulları
Saksı sulu meyveler iyi drene edilmiş toprakta iyi büyür. Turba ve kaba kumlu yaprak toprağı onlar için en iyisidir. Genç bitkiler ek beslenmeye ihtiyaç duymazken, yaşlı bitkiler on günde bir beslenir. Onları yoğun büyüme döneminde oldukça yoğun ve dinlenme sırasında minimum düzeyde sularız. Çok sıcak günlerde bitkileri serpmeye ve hafifçe gölgelendirmeye değer.
Bu popüler iç mekan çiçekleri ilkbaharda tohumla veya kesimlerle yayılır. Tohumlar, yirmi santigrat derecenin biraz üzerinde bir toprak sıcaklığında filizlenir. Fidelerin bol miktarda ışığa ve havaya ihtiyacı vardır. Tüm sulu meyveler alt tabakaya sığ ekilir. Bitkileri genellikle gelecek yıl saksılara ekiyoruz. Sulu meyveler ayrıca vejetatif olarak sürgün veya yaprak kesimlerinden çoğaltılabilir. Yaraların kurumasını sağlamak için onları birkaç saat havada tutuyoruz ve sonra saksılara yerleştiriyoruz. Birçok sulu meyve türü aşılama ile çoğalır.
Saksıda sulu meyvelerin unutkanlar için bitkiler olduğu söylenir. Muhtemelen bir şeyler var çünkü özel bir bakıma ihtiyaçları yok ve büyümeleri kolay. Oldukça popüler olan bu saksı çiçekleri çok az su gerektirir (kuvvetli büyüme sırasında daha fazla), ancak bol miktarda güneş, iyi drene edilmiş toprak ve bazen uykuda olan bir dönem gerektirir. Tipik olarak, üç tür etli bitki vardır: kök, yaprak ve gövde.
Edebiyat:
- Augustyn M., Oda bitkileri. Bakım ansiklopedisi. Poznań 2006.
- Onitzchowa K., Dairede dekoratif bitkiler. Varşova 1987.
- Petermann J., Tschirner W., İlginç Botanik. Varşova 1987.
- Podbielkowski Z., Mahsul bitkileri sözlüğü. Varşova 1985.
- Podbielkowski Z., Podbielkowska M., Bitkilerin çevreye adaptasyonu. Varşova 1992.
- Raworth J., Bradley V., Süs bitkileri evde. Varşova 1998.
- Süs bitkisi. Varşova 1987.